Lin Delaan
Lin Delaan is mijn artiestennaam!
Hiernaast zie je mijn nieuwste project: "Daten met m'n Huisbaas"
Mijn meeste andere nieuwe liedjes zijn demo's van te horen op Facebook, Instagram, Tiktok en Youtube.
Hopelijk heb ik binnenkort een goede manier om alles verder hier te delen. Tot dan, geniet van wat hiernaast te zien is en de voorstellingen waar ik aan mee heb gewerkt hieronder!
Ik heb mezelf wel eens singer-songwriter genoemd. Ook al gebruik ik het woord niet meer om mezelf te beschrijven, past het nog steeds bij wat ik maak. Beluister mijn muziek hier.
Een verhaal over een oude man, zijn vrouw en een roodborstje. Geïnspireerd op mijn opa. Onderdeel van de voorstelling 'brughuis'.
Hij met de bulderende lach
en de ervaren lezeres
Hadden in hun tuin een bad,
gedacht aan het roodborstje
De schaal was op de grond gezet,
stond naast de appelboom
Aan een tak hing een oranje net
met daarin noten en kruimels brood
De vogel kwam terug, elk seizoen, elk jaar
Bij de vrouw en de man, een echt echtpaar
En altijd zong de man
Een lied dat de vogel tegen kwam
Op het dak van het pand
En weer fietste de vrouw zijn nestje langs
Zo zagen ze elkaar jaren lang
Zelfs met familie over de vloer,
mensen klein en groot
En alle rep en roer, het roodborstje genoot
Zelfs met de leegte wanneer er niemand was
En toen hij was vergeten, want de man vergat
Hij volgde de man naar de boerderij
En zag daar het echtpaar gelukkig zij aan zij
En nog steeds zong de man
Het lied dat de vogel tegen kwam
Op de hoek van het pand
En nu fietste de vrouw naar de boerderij zijn nestje langs
Zo zagen ze elkaar maanden lang
Maar hoe het seizoen verandert,
werd ook het lied anders
Tot een maandag ochtend waarna het stil was
Het roodborstje volgde de man naar de begraafplaats
En bouwde een nieuw nestje vlak daarnaast
Hij floot het lied van de man
Waar hij in de laatste weken niet meer op kwam
En viert zo zijn bestaan
Soms vliegt hij terug naar de tuin waar de vrouw nog wel eens struint
En dan zingen ze samen het lied, omdat het hen troost biedt
Lalalalala
Het zal je kind maar wezen
Ja ja ja ja
Een lied over mijn ontmoetingen met een bewoner van het verzorgingstehuis 'T Huis aan de Vecht. Deel van mijn STUT+HKU stage.
Je kan eerst lachen en later leed
Met je broer die zo je naam niet meer weet
Je kan huilen door de kou
Maar je klimt zelf uit het dal
Luchtigheid
Ik herken mij in jou
Maar niet te veel
Ik zie iets wat ik ook wel zou willen kunnen
Je kan eerst lachen en later leed
Je kan naar waar iemand je nodig heeft
Je kan samen met je man
Wat niet met iemand anders kan
Luchtigheid
Ik herken mij in jou
Maar niet te veel
Ik zie iets wat ik niet hoef te kunnen
Je kijkt naar de wolken
Je verft je nagels roze
Je hebt vogels op de muur
Je schildert de natuur
Luchtigheid
Ik herken mij in jou
Maar niet te veel
Ik zie iets wat ik niet ben
Ik zie jou
Het Was Lente gaat over een herinnering die anders blijkt te zijn dan gedacht. Onderdeel van de voorstelling 'Benjamin'.
Het was lente
Een aantal jaar geleden
Ik zag een vrouw voor mij staan
Hoe haar lippen krulde
Wanneer ze aan het praten was
Ik viel voor als zwaartekracht
Het hield me naar beneden
Maar onze hoofden kwamen dichter bij elkaar
We zoende bijna
Ik en Anja
Misschien voor altijd bij elkaar
Al was het niet dat ze lachte en zich wegtrok
Handen duwend op mn achterhoofd
En op de hare
Lachend zeiden we 'Hou alsjeblieft op'
Want liefde voor een vrouw
Is een grap
Waarom was dit
Een onaangenaam verleden
Ik keek die vrouw aan
Zag hoe haar lippen krulde
Wanneer ze aan het praten was
En merkte dat
Ik geen mogelijkheid was
Het hield me naar beneden
Maar onze hoofden kwamen dichter bij elkaar
Forceerde bijna
Een zoen van Anja
Maar dat had ze nooit gewild
En dat is prima
Ik wil geen handen duwend op mijn achterhoofd
En op de hare
Dan ben ik liever alleen
En is mijn liefde voor die vrouw
En is mijn liefde voor een vrouw
Geen grap
Wat de een verliest, zal de ander vinden. Een liefdeslied dat onderdeel was van de voorstelling 'Benjamin'.
Grind, gras,
rustig leven
Getik van regen
En een dag of twee of vijf of zeven
Zon, nacht
Ik heb iets in mijn hand
Wat niet groeien kan
Dus ik laat het maar vallen
Voetstap
En niet de mijne
Je vindt mijn weide
En een zaadje tussen de keien
Bos, stad
Heb je weer iets nieuws geplant
Binnen in je gang
Wat heb ik laten vallen
Ik ren altijd weg
Door naar de volgende stad
En daar onderweg
Zag ik dat ik iets verloren had
Licht, dag
En geef het water
Misschien ooit later
Komt iets uit die pot
Ik zag
Alleen maar bergen
Maar ik ben ergens
Doorgegaan door het startschot
Ik ren altijd weg
Door naar de volgende stad
En daar onderweg
Zag ik dat ik iets gevonden had
Een huis met een hal
Een kleine kamerplant
Waarvan ik net nog dacht
Dat die vergaan was
Één stap
Dat is alles
Want daar ben je
De verzorger van mijn hart
Ik ren altijd weg
Maar ik wil niet meer wat was
Want hier voel ik me
Beter met jou
Ik voel me beter bij jou
Beter met jou in mijn hart
Worn Out heb ik oorspronkelijk geschreven vanuit het perspectief van een robot. Maar inmiddels is het voor mij een heel menselijk nummer over ouder worden.
Doesn't everyone
Just need just need some-someone
to help them see
what's behind the rust
Doesn't everyone
Just want just want the other to know
You are someone they can trust
I would've thought I'd shown it by now
My screws are falling out
My paint is coming of
I'm being worn out
I need someone to dust me off
Doesn't everyone
Just need just need some- someone
to help them see
What's behind the view
Doesn't everyone
Just want just want some situations
Exactly like when you were brand new
I would've thought I'd known it by now
My screws are falling out
My paint is coming of
I'm being worn out
I need someone to dust me off
My screws are falling out
My paint is coming of
I'm being worn out
I need someone to dust me off
Dust me off
I would've thought I'd known it by now
Aan het begin van het repetitieproces krijgen alle acteurs een demo opgestuurd. Hierin kunnen ze zowel hun eigen stem beluisteren, mee zingen met de volledige band en oefenen met het instrumentaal.
Dit is hoe de volledige Demo van de Opening klinkt:
brughuis
Een voorstelling over twee personages die leren dat ze pas met elkaar kunnen leven wanneer ze de dood accepteren.
Tekst, compositie, regie en uitvoerend acteur en zangeres: Lin Schalken
Pianist en mede-arrangeur: Martijn Hak
Hiernaast zijn de nummers DNA, Boodschappen Doen en Ooit te beluisteren.
DNA is de introductie van het verhaal. Wie maakt mij wie ik ben? Mijn genen? Wat er over mij wordt gezegd tijdens mijn begrafenis?
Boodschappen Doen is een vrolijk nummer over wat ik tegen kom in de supermarkt. In de voorstelling is het een dwaalgedachte van de hoofdpersoon.
Ooit is een nummer dat mij persoonlijk nog steeds raakt. Het gaat over de onvermijdelijke eindigheid van een duo, acceptatie daarvan en in ontkenning zijn.
Alice in Wonderland
De bewerking van het klassieke verhaal voor de toneelvereniging Internos.
Tekst, regie: Rob van Vliet en Marcel Kranendonk
Vormgeving: Marcel Kranendonk
Componist, muzikant (en mede-acteur):
Lin Schalken
Bekijk hier de muziek van de kindervoorstelling Alice in Wonderland.
Het Piratenlied: Toen Alice groot was huilde ze een hele oceaan bij elkaar. Dit doet Muis denken aan piraten, waardoor ze begint met zingen. Zing mee, wordt een piraat en zeg 'Arrrr!'
Het Bloemenlied: Alice komt drie bloemen tegen: Narcis, Roos en Tulp. Roos en Narcis zingen erg graag over zichzelf, tot Tulp het over neemt.
Gewoon Alice: Alice komt bij van een heftige ontmoeting met de Hartenkoningin. Na al haar avonturen en beledigingen van de inwoners van wonderland trekt ze de conclusie: ik ben gewoon Alice en daar ben ik blij mee.
De Wonder Winkel
Een bewerking van 'Mr Magorium's Wonder Imporium' door Marit Golstein.
Tekst, regie en 'Hazel': Marit Golstein
Vormgeving: Lonneke Visser & Elke van de Loo
Componist, muzikaal leider en muzikant: Lin Schalken
Bekijk hier zes van de nummers van De Wonder Winkel, zoals uitgevoerd op 25-3-18.
Opening: de introductie van de personages en het magisch begin van de voorstelling.
Gewoon Man: het lied dat zich afspeelt nadat Hazel en Henry elkaar net hebben leren kennen. Hun persoonlijkheden botsen zo erg dat ze denken te weten hoe de ander precies in elkaar zit.
Hallo: Een lief nummer waarin Hazel een writersblok heeft, Bram een vriend zoekt en Magorium teleurgesteld is in zijn winkel.
Ruzie: Er is iets aan de hand met de winkel. In dit chaotisch nummer zien we dat en de spoedvergadering dat hierna volgt.
Doen Alsof: Bram vertelt Henry dat hij zich niet hoeft te schamen voor het spelen met poppen, door samen te 'doen alsof'.
Hij Stierf: het laatste dat Magorium aan Hazel mee geeft voor zijn vertrek.
Aderen is geschreven voor een trouwerij in 2016. Na het ja-woord zong en speelde ik dit lied.
Ineengestrengeld
Gevlochten vingers
Verbinden de aderen
In onze polsen
Regen druppels
Onze handen, die verbanden
Leggen, we houden het vol
Want we staan nog steeds
En dat is voor een reden
Want we gaan nog steeds
En dat is voor een reden
Ik zit in de trein
Wachtend op de halte
Niet zeker te weten of die bestaat
Afwachtend op hoe de rails gaat
Stap voor stap
Op het natte pad
Verdwaald in Amsterdam
Zo'n grote, maar kleine stad
Grijze luchten
Maar kleuren in ons hart
Wij mengen samen, maar zijn een geval apart
Want we staan nog steeds
En dat is voor een reden
Want we gaan nog steeds
En dat is voor een reden
Ik zit in de trein
Wachtend op de halte
Niet zeker te weten of die bestaat
En daar stopt het dan
Er loopt iemand naar binnen
Volledig afgeleid, door jouw aanwezigheid
Hoe gebeurt dat dan
Onze levens verstrengeld
Paden in een kruising
Hoe gebeurt dat
We zitten in de trein
Wachtend op de halte
Niet zeker te weten of die bestaat
En daar stopt het dan
We lopen naar buiten
Maakt niet uit waar we zijn
We zijn bij elkaar
Ineengestrengeld
Gevlochten vingers
Verbinden de aderen
In onze polsen
In 2017 kreeg ik inspiratie uit woorden met interessante betekenissen die ik online tegen kwam. Monachopsis is een van de liederen die uit deze fascinatie kwam. Een verhaal over Christopher.
Christopher was weer buiten
Weg van al die ramen
Die alleen warmte binnen laten
Zweet over zijn voorhoofd
En droge lippen
De zuurstof bracht hem stilte
Ogen keken hem aan
Ze kwamen bekend voor
Maar waar stonden zij bekend voor?
Hij had niet een idee alsof hij hier moest staan
En hij liet het maar gaan
Maar zijn horloge
Had hem bedrogen
En waarop hij wachte
Wist hij zelf niet
Wat was het?
En hij had niet in de gaten
Dat hij zijn kieuwen
Open liet staan
De zuurstof werd hem teveel
Hij inheelde
Alleen nog maar zijn sigaretten
En de ketting
van zijn moeder liet hij liggen op de kast
Hij vergat zijn tas
Maar zijn schoenveters
Wisten wel beter
Ze hielpen een hand
Het liep uit de hand
Hoofd in het water
Neem een hap adem
Wat zou daarna gaan doen
Het land heeft hem nooit meer gezien
Liggen op de oceaanvloer
Vinnen uitslaan en zwemmen
Christopher
Hoorde een geluid
Het was anders dan hij kende
Hij was thuis
--
Monachopsis: the subtle but persistent feeling
of being out of place, as maladapted to your surroundings as a seal on a beach—lumbering, clumsy, easily distracted, huddled in the company of other misfits, unable to recognize the ambient roar of your intended habitat, in which you’d be fluidly, brilliantly, effortlessly at home.